خزاں دا گزر نہیں مدینے دے اندر
سدا نے مدینے دے اندر بہاراں
ہے سارے جہاناں دا والی مدینے
مدینے توں سارے جہاناں نوں واراں
اوہ سوہنا مدینے دا لنگر چلا وے
جو خود کردا فاقے تے سب نوں رجا وے
اوہدے دَر دے اُتے فقیراں چ رل کے
گدائی دے کاسے پھڑے تاجداراں
نگاہِ کرم کر مدینے دے والی
وکھا اپنے روضے مُقدس دی جالی
جُدائی دے اندر حیاتی دا پل پل
میں سرکار صدیاں دے وانگوں گزاراں
میں پیغام دیندا ہاں رہندا ہوا نوں
کدی پچھ کے آوے مرے دلربا نوں
کدوں دور ہووے گی ایہہ بیقراری
مدینے کدوں جاناں ایں بیقراراں
کرم دی نظر کر میرے کملی والے
غریباں نوں کیہڑا تیرے بن سنبھالے
کویں زندگی میری گزرے گی آقا
میری جان کلی تے غم نے ہزاراں
غماں والے جانن غماں دی کہانی
کسے توں ایہ دسی نہیں جاندی زبانی
جدائی دے درداں دی تصویر صائم
کیویں لوحِ قرطاس اُتے اُتاراں
شاعر کا نام :- علامہ صائم چشتی
کتاب کا نام :- کلیات صائم چشتی