محمد مصطفے آئے خُدا دے رازداں بن کے
خُدا ہے بولدا اپنے محمد دی زباں بن کے
محمد مصطفے دے نور دے ہر سو نظارے نیں
منور آپ دے ہی نور تھیں چن تے ستارے نیں
سی ایہو نور آیا طور تے برق تپاں بن کے
چہرے اک دم دی خاطر گل زمانہ پالیا رب نے
جہدی خاطر گنہگاراں نوں وی اپنالیا رب نے
اوہ رووے غار اندر ہر دکھی دلدی فغاں بن کے
جہدی اک مسکراہٹ نے زمانے نوں ہسا دتا
جہدے اک اشک نے صائم فلک دا دل ہلا دتا
گیا معراج نوں اوہو مکین لامکاں بن کے