از بزمِ فقر صدرِ طریقت شِعار رفت
دردا کہ آں سر آمدِ خیلِ کبار رفت
تاریک شد بر اہلِ محبّت فضائے دہر
واحسرتا ! کہ عارفِ شب زندہ دار رفت
دلبندِ مر تضیٰ و جگر پارہء بتول
ز آلِ رسولؐ ، سیّدِ عالی تبار رفت
آں پاکبازِ معرفت و مقتدائے عصر
با حق وصول یافتہ از روزگار رفت
آں مہرِ جلوہ گُستَر و آں ماہِ نُور پاش
تابید بر سپہرِ عُلا ، در مزار رفت
آں جانشینِ شیرؒ محمد ازیں جہاں
آخربہ قربِ مُرشدِ گردوں وقار رفت
کارش ھمہ اطاعتِ دینِ حنیف بود
آں وارثِ عُلُومِ نبیؐ ، اَز دیار رفت
مصباحِ جُود ، حامیِ دیں ، زُبدہء کِرام
اندر پناہِ عاطفتِ کردگار رفت
ممتازِ دُودمانِ کرم ، آسماں حَشَم
درد آشنائے بیکسی و غم گسار رفت
تو قیرِ اولیائے سَلَف ، یادگارِ پیر
شاہے کہ فقرِ اُوھمہ بُود اختیار ، رفت
ہر کس کہ شد دَمے شرف اندوزِ صُحبتش
زیں خاکدان ِ سُود و زیاں ، کامگار رفت
در باغِ زیست ز آمدن ورفتنش مپرس
مثلِ نسیم آمد و مثلِ بہار رفت
جُستَم نصیرؔ ! چوں سَنَہء ارتحالِ شَیخؒ
ہاتف ز غیب گُفت ! عبادت گُزار رفت
شاعر کا نام :- سید نصیرالدیں نصیر
کتاب کا نام :- فیضِ نسبت