اُس نگری نوں کوہ طُور آکھو جہدے وچ سجناں دا پھیرا اے
اوہ دل بھی عرشِ معلّٰی اے جیہڑے دل وچ یار دا ڈیرا اے
تُساں سانوں مکھ وکھلاوناں نہیں اساں دید بِناں ایتھوں جاوناں نہیں
اساں نِت نِت جگ تے آونا نہیں ساڈا جوگیاں والا پھیرا اے
جیہڑے عشق ترے نے چُور کیتے ترے نیناں نے مخمُور کِیتے
اونھاں دل دنیا توں دُور کیتے اونھاں بھُل گیا میرا تیرا اے
نہ علماں وچ پھسا سانوں کوئی یار دی گل سُنا سانوں
اوتھے علم دا سِکّہ نہیں چل دا جِتھے عشق ہُراں دا ڈیرا اے
میری آس اُمیددی دُنیا وچ تیری یاد دا دیوا بلدا اے
اے محبُوباں دیا محبُوبا ایہہ سارا ای چانن تیرا اے
چل اعظؔم اوتھے چل وسیّے جتّھے یار دا اونا جانا اے
اُس بستی دے وچ رہنا کیہہ جتّھے سجناں باہجھ ہنیرا اے
شاعر کا نام :- محمد اعظم چشتی
کتاب کا نام :- کلیاتِ اعظم چشتی