اوتھے دل بس ایخو ای چاہوندا سی مسجدِ نبوی دے در و دیوار چُمّاں
نوری جالیاں اکھاں دے نال لاواں روضے پاک دے پاک انوار چُمّاں
جھکدا جھکدا ستوُناں دے کول جاواں سینے لا سب نوں سینہ ٹھار چُمّاں
لواں ممبر محراب دے خوب بوسے جذبہ پیار دا کرکے نثار چُمّاں
کیاری جنت دی کہیا حضورؐ جس نوں اوہ شکرانے دے نفل گزار چُمّاں
نِت صُفّہ چبوترے کول جا کے سچے عاشقاں دی یادگار چُمّاں
چُمّاں کنکراں مسجد دے صحن دیاں جا کبوتراں دی بیٹھی ڈار چُمّاں
جِنّاں راہواں تے سوہنا محبوب ٹُریا اوہناں راہواں دا گرد و غبار چُمّاں
ککھ گلیاں دے چُمدا رہواں اوتھے پھر کے شہر دے کوچے بازارں چُمّاں
چُمّاں پیر مدینے دے کُتیاں دے اک وار چُمّاں لکھ وار چُمّاں
نسبت جدوں حضور دے نال ہووے شُکر رب دا کرکے ہزار چُمّاں
جہڑا نام ظہوریؔ محبوب رب نوں کیوں نہ اوس نوں میں وار وار چُمّاں
شاعر کا نام :- محمد علی ظہوری
کتاب کا نام :- کِتھے تیری ثناء